Van leerling tot meester

 Amber Van Baelen (30) zit nog volop in haar opleiding tot pediater. Als ASO werkt ze zelf samen met verschillende generaties, maar ook als voorzitter van VASO hoort ze de ervaringen van jonge collega’s op stageplaatsen. VASO fungeert als spreekbuis voor de gemeenschappelijke belangen van alle Vlaamse arts-specialisten in opleiding. Zo verdedigen ze topics als het mentaal welzijn bij artsen in opleiding, de arbeidsvoorwaarden en het sociaal statuut. ‘Er zijn zonder twijfel voorbeelden van een goede samenwerking tussen jong en ouder,’ beaamt Amber. ‘Maar er is zeker nog ruimte voor verbetering. Vooral dan binnen het systeem van de opleiding tot specialist.’  

Net zoals in België had ik ook in Nederland nachtdiensten. Regelmatig worden we als kinderarts bij pasgeborenen met een moeilijke start geroepen die soms gereanimeerd moesten worden. Voor dit soort scenario’s moet je zelfzeker genoeg in je schoenen staan en de juiste skills hebben om dit alleen te doen en mentaal te kunnen dragen. Om dit soort van opvang zelfstandig te mogen uitvoeren, moest je een vinkje verdienen in het overzicht dat in onze overdrachtsruimte hing. Zolang je dat vinkje niet had, moest er altijd een supervisor in de buurt zijn, ook ’s nachts. Ik weet dat mijn vinkje er niet enkel kwam op basis van mijn skills, maar ook op basis van hoe ik me er zelf bij voelde om dit soort opvang van een pasgeborene alleen te doen. Er werd echt rekening gehouden met wat ik zelf wilde en hoe ik me er zelf bij voelde. Het ging niet enkel over wat ik kon. En ja, dit heeft eerder met de opleidingscontext dan met generatieverschillen te maken. Maar het bevorderde wel de relatie tussen de verschillende generaties.

De oudere generatie laat de jongere generatie echt mee beslissen in zijn of haar opleidingstraject. Een persoonlijk opleidingssysteem dat systematisch rekening houdt met je skills en mentaal welzijn is nog niet structureel uitgewerkt in ons land. Op sommige diensten gaat het heel goed, omwille van een stageteam dat echt heel hard z’n best doet. Op andere diensten gaat het soms mis. Op federaal niveau beseft men gelukkig meer en meer dat de kwaliteit van stagediensten beter gemonitord moet worden. De Hoge Raad werkt aan een advies voor kwaliteit van opleiding, wat hopelijk ook door de minister ter harte genomen zal worden.

Brug tussen verschillende generaties

Ik doe nu zelf een doctoraat over metabole aangeboren aandoeningen. Mijn promotor is een gepensioneerde arts. Een man met gigantische kennis. Een bijbel aan informatie. Als hij me vertelt over hoe hij vroeger geneeskunde toepaste en hoe zijn consultaties dan verliepen, dan voel je in alles hoe tijden veranderd zijn en hoe anders ik zelf mijn job zal uitvoeren. Dat wil niet zeggen dat één van de twee opties beter is dan de andere. Hij deed het gewoon op zijn manier. En met succes. Omwille van de veranderde context zal ik gewoon nooit op dezelfde manier het beroep uitoefenen als hij toen. Maar ik weet wel dat ik in de toekomst bij een moeilijke casus hem als eerste zal contacteren. En ik denk te mogen zeggen dat hij dan ook weer dingen opsteekt van mij. Zo weet ik dat hij mijn presentaties altijd erg goed vindt. Ik merk dat hij hier en daar soms dingen overneemt als hij iets moet presenteren. Dat is mooi om te zien. We veroordelen elkaar niet omdat we het anders doen. We luisteren naar elkaar en hebben een oprechte interesse in de mens achter de arts. Dat is voor mij het fundament van een sterke brug tussen de verschillende generaties.’